عکس و بیوگرافی ارژنگ امیرفضلی ، عکس همسر ارژنگ امیرفضلی

عکس و بیوگرافی ارژنگ امیرفضلی | عکس همسر ارژنگ امیرفضلی

عکس های شخصی ارژنگ امیرفضلی + بیوگرافی ارژنگ امیرفضلی

عکس ارژنگ امیر فضلی ارژنگ امیرفضلی و همسرش ارژنگ امیرفضلی بیوگرافی ارژنگ امیرفضلی ارژنگ امیرفضلی ویکیپدیا ارژنگ امیرفضلی و پسرش ارژنگ امیرفضلی بازیگر ایرانی است. او بیشتر به‌عنوان یک کمدین شناخته شده‌است.. وی پسرحسین امیرفضلی بازیگر می‌باشد.ارژنگ امیرفضلی که همه او را به عنوان یکی از بازیگران کمدی می‌شناسند

بیوگرافی ارژنگ امیرفضلی

مای پیکس لاو :ارژنگ امیرفضلی کار خود را با برنامه «نوروز ۷۲» به کارگردانی داریوش کاردان، همراه با مهران مدیری و حمید لولایی آغاز کرد.او به سرعت در عرصه هنر هفتم درخشید و علاوه بر بازیگری در سینما، تلویزیون و تئاتر، کارگردانی چند مجموعه‌ تلویزیونی را نیز در کارنامه کار خود ثبت کرد.از مهمترین آثار وی می‌توان به «الو ‌الو من جوجوام» (مرضیه برومند)، «جنگجوی پیروز» (مجتبی راعی)، «مربای شیرین» (مرضیه برومند)، «شارلاتان» (آرش معیریان)، «شام عروسی» (ابراهیم وحیدزاده)، «اخراجی‌ها» (مسعود ده‌نمکی)، «اخراجی‌ها۲» (مسعود ده‌نمکی)، «محاکمه در خیابان» (مسعود کیمیایی) و «افراطی‌ها» (جهانگیر جهانگیری) اشاره کرد. وی درباره حادثه‌ای می‌گوید که بعد از گذشت سال‌های سال هنوز گاهی تکرار آن آزارش می‌دهد.

عکس های ارژنگ امیر فضلی , بیوگرافی ارژنگ امیرفضلی , mypixlove.blogsky.com، ارژنگ امیرفضلی

ارژنگ امیرفضلی توضیح می‌دهد: «آدم شوخی هستم و زیاد عادت ندارم به مشکلاتی که پیش می‌آید به دید بد نگاه کنم. در کل ‌ آدمیزاد این‌طوری است که به هر اتفاقی که امروز برایش بسیار تلخ و سخت است فردا به عنوان یک خاطره ‌نگاه می‌کند.»

عکس های ارژنگ امیر فضلی , بیوگرافی ارژنگ امیرفضلی , mypixlove.blogsky.com، ارژنگ امیرفضلی

فیلم‌شناسی ارژنگ امیرفضلی

محاکمه در خیابان (مسعود کیمیایی) (۱۳۸۷)
دو خواهر (محمد بانکی) (۱۳۸۷)
اخراجی‌ها ۲ (مسعود ده‌نمکی) (۱۳۸۷)
همخانه (مهرداد فرید) (۱۳۸۶)
اخراجی‌ها (مسعود ده‌نمکی) (۱۳۸۵)
شام عروسی (۱۳۸۴)
شارلاتان (۱۳۸۳)
گرداب (۱۳۸۳)
مربای شیرین (۱۳۸۰)
جنگجوی پیروز (۱۳۷۷)
الوالو من جوجوام (۱۳۷۳)

فیلم های ارژنگ امیرفضلی

عکس های ارژنگ امیر فضلی , بیوگرافی ارژنگ امیرفضلی , mypixlove.blogsky.com، ارژنگ امیرفضلی

مجموعه‌های تلویزیونی ارژنگ امیرفضلی

سال نام سمت کارگردان توضیحات

۱۳۹۱ همۀ خانواده من بازیگر داریوش فرهنگ در نوروز ۱۳۹۲ پخش شد.
۱۳۹۱ تهران پلاک یک بازیگر مهدی مظلومی
۱۳۹۰ کسی خوابه؟ بازیگر سیدجواد رضویان در نوروز ۱۳۹۱ پخش شد.
۱۳۹۰ خانه اجاره‌ای
(سری اول) بازیگر رامین ناصرنصیر
۱۳۹۰ چمدان بازیگر خسرو ملکان پخش در رمضان ۱۳۹۱ از شبکه ۲
۱۳۸۹ تبریز در مه بازیگر محمدرضا ورزی
۱۳۸۸ تله‌فیلم «سکه‌های شانس» بازیگر مجید تربتی‌فرد شبکه ۱
۱۳۸۸ شمس‌العماره بازیگر سامان مقدم
۱۳۸۷ دیدار بازیگر سیدجواد هاشمی
۱۳۸۶ آرزوهای شیرین بازیگر وحید حسینی
۱۳۸۴-۱۳۸۵ قشقرق بازیگر، نویسنده
کارگردان هنری ارژنگ امیرفضلی کارگردان تلویزیونی: «مسعود فروتن»
۱۳۸۴ قرارگاه مسکونی بازیگر سیدجواد رضویان در نوروز ۱۳۸۷ پخش شد.
۱۳۸۱ آتیه کارگردان ارژنگ امیرفضلی
۱۳۸۱ زنگ آخر بازیگر نیما فلاح
؟ توی خونه کارگردان ارژنگ امیرفضلی اواخر دهه هفتاد پخش می‌شد.
۱۳۷۹ تماشا ۷۹ بازیگر ؟ قطعات کوتاه طنز که از شبکه ۳ پخش می‌شد.
۱۳۷۹ نوروزی‌ها بازیگر بهروز بقایی
۱۳۷۸ آقای حسابی بازیگر بهروز بقایی
۱۳۷۸ حرف تو حرف بازیگر مهران غفوریان
۱۳۷۸ این چند نفر بازیگر مهران غفوریان شبکه ۳
۱۳۷۸ قصه‌های فلانی بازیگر و کارگردان ارژنگ امیرفضلی
۱۳۷۷ گلهای ۷۷ بازیگر مهران غفوریان در نوروز ۱۳۷۸ پخش شد.
۱۳۷۳ ساعت خوش بازیگر مهران مدیری شبکه ۲
۱۳۷۲ پرواز ۵۷ بازیگر و نویسنده مهران مدیری دهه فجر ۱۳۷۲ – شبکه ۳
۱۳۷۲ نوروز ۷۲ بازیگر داریوش کاردان
مهرداد خسروی شبکه ۱

عکس های ارژنگ امیر فضلی , بیوگرافی ارژنگ امیرفضلی , mypixlove.blogsky.com، ارژنگ امیرفضلی

همراه با یوسف کرمی قهرمان بین المللی تکواندو که حدود ۴٧ تا مدال واسه کشورمون کسب کرده و میگفت چند تا جراحی باید بکنم بخاطر اسیبهایی که تو این سالها دیدم و دیگه مسابقات شرکت نمیکنم و بعد از این همه سال جالب برام این بود که هنوز بیمه هم نشده. چه برسه به حقوق خوب. (( پ ن؛ مرد با اخلاق که میگن این مرد بود))

عکس های ارژنگ امیر فضلی , بیوگرافی ارژنگ امیرفضلی , mypixlove.blogsky.com، ارژنگ امیرفضلی

ارژنگ امیرفضلی و رضا عطاران بازیگران مشهور

عکس های ارژنگ امیر فضلی , بیوگرافی ارژنگ امیرفضلی , mypixlove.blogsky.com، ارژنگ امیرفضلی

از سمت راست مازیار کلاهداری استاد استودیو. فیروز بزرگترین گیتاریست. سعید ذهنی اهنگساز برجسته و من هیچکاره یک اهنگ خوب ساختن.

نقش پدرم، حسین امیرفضلی که از گوینده های شناخته شده رادیو و بازیگر سینما بود، در ورودم به بازیگری یک جورهایی صددرصد بود. من اول می خواستم بروم تجربی بخوانم. بابام می گفت نه، من هم می گفتم می خواهم بروم تجربی بخوانم دکتر بشوم. بابام کوتاه آمد گفت خیلی خب، برو بخوان. رفتیم سال اول تجربی رد شدیم. رد که شدم بعد روم نشد به بابام بگویم، بعد بابام من را گذاشت مدرسه گرافیک. همه چیز هم از آنجا شروع شد؛ آشنایی با هنر و تئاتر و نقاشی. همان جا با داوود اسدی، داریوش موفق و امیر غفارمنش تئاتر کار می کردیم و تنها عشقمان هم همین بود.

کنکور که قبول نشدم رفتم خدمت سربازی ولی جسته گریخته همچنان تمرین تئاتر می رفتم و با بچه های نمایش دانشگاه می چرخیدم. بعدش رفتم خدمت؛ پایان خدمتم مصادف شد با فوت پدرم. از خدمت که برگشتم، دنبال یک کار بودم؛ یک درآمد.سال ۷۱ یک نمایشگاه نقاشی گذاشتم (عمدتا هم تو مایه های سورئال نقاشی می کشیدم؛ دالی و این حرف ها) و دیدم از این طریق نمی شود پول درآورد. رفتم توی شرکت های گرافیکی کار کردم، دیدم پولی که می دهند خوب نیست. زمستان ۷۱ در یک شرکت گرافیکی کار می کردم که امیر غفارمنش زنگ زد گفت بیا برای یک کار تلویزیونی تست می گیرند. من و خدابیامرز داوود اسدی با هم رفتیم. برنامه «نوروز ۷۲» بود. یکسری اتود داشتیم برای خودمان که از زمان مدرسه بینمان شکل گرفته بود؛ یک کارهای بامزه ای مثل کاراته بازی و ادای فیلم فارسی های قدیم را درآوردن. آنها را جلوی داریوش کاردان و بقیه عوامل اجرا کردیم؛ آنها هم خوششان آمد و گذاشتند ما در «نوروز ۷۲» بازی کنیم. بعد هم، من و داوود (اسدی) و مهران و حمید لولایی، شروع کردیم کار کردن: اول «پرواز ۵۷» بود و بعدش هم «ساعت خوش».

عکس های ارژنگ امیر فضلی , بیوگرافی ارژنگ امیرفضلی , mypixlove.blogsky.com، ارژنگ امیرفضلی

سر «ساعت خوش»، حجم واکنش های مردم –خصوصا از طرف جوان ها– آن قدر زیاد شده بود که واقعا یک جاهایی از دستشان فرار می کردم. یعنی می توانم بگویم ۳۰ درصدش لذت بود، ۷۰ درصدی خستگی.احساس نمی کردم زندگی خصوصی دارم؛ چون یادم است سه بار شماره تلفن خانه مان را عوض کردیم، من خجالت می کشیدم از خانه… از مادرم. این فشار و این حجم واکنش هم اذیت می کرد. وقتی می رفتم توی خیابان هم، انگار باز سر کار بودم. بیرون هرجا می رفتیم آن مکان به هم می ریخت و شلوغ پلوغ می شد؛ مکان های عمومی همان موقع از ما گرفته شد.

آیتم مثل فیلم سینمایی است

علاقه ام به نویسندگی از همان «نوروز ۷۲» شروع شد. اتودهایی که سر آن کار با داوود و داریوش موفق و امیر غفارمنش درمی آوردیم، در اصل نویسندگی بود اما ما خودمان نمی دانستیم. وقتی اینها را توی آیتم های «نوروز ۷۲» اجرا کردیم و دیدیم حاصل کار بامزه است، به این فکر افتادم که بگذار باز هم خلق کنم و یک جور بده بستان شد دیگر. اجرا کردیم دیدیم بانک است و این انگیزه ای شد که چیزهای دیگری را هم خلق کنم.

متن های «ساعت خوش» را من و داوود و رضا عطاران می نوشتیم. سبک و سیاق نوشتن ها فرق می کرد، داوود یک نگاه خاصی داشت؛ یک جور طنز تلخ. متن هایی که می نوشتیم لازم نبود برود بالا توی سازمان تصویب بشود. اوایل می رفت اما دیگر خودمان کم کم واقف شده بودیم به اینکه چی باید بنویسم که قابل پخش از تلویزیون باشد.

حالا شاید از هر ۴۰-۳۰ تا نمایش کوتاه، یکی اش را سازمان می گفت نه، این خوب نیست. آخر همه چیز هم که براساس متن نبود، خیلی چیزها را بداهه سر صحنه در می آوردیم. روزهایی می شد که متن نبود، با داوود می نشستیم فکر می کردیم و همان موقع آیتم در می آوردیم. یا روی کاغذ می نوشتیم یا نه، به بچه ها توضیح می دادیم، می گفتیم «آقا یک آیتمه، این جوری و این جوریه، یکی می آد این کار رو می کنه و می ره». بچه ها هم که همه وارد و خبره این کار، همان را در جا بازی می کردند.

نوشتن آیتم، واقعا کار سختی بود. هر یک دانه آیتم قابل مقایسه با یک فیلم سینمایی است؛ مثل فیلم، یک سوژه باید باشد، یک داستان باید در کار باشد که اول و وسط و آخر داشته باشد. سر آیتم نوشتن، سعی می کردم مثل یک تماشاچی همه چیز را از بیرون ببینم. از مغز خودم بیایم بیرون و از بیرون به مغز خودم نگاه کنم. آن نمایش را در ذهن خودم به تصویر می کشیدم و می دیدم بامزه هست یا نیست. بعد اگر بامزه نیست، چرا این طور است، مثلا اگر تهش خوب نیست، چه کار کنم تا به عنوان یک بیننده شوکه شوم یا بخندم یا یک اتفاقی برایم بیفتد.این قدر فکر می کردم که درستش می کردم. یک وقت هایی اول فکر می کردم و درستش می کردم، بعد می آوردمش روی کاغذ. یک وقت هایی هم کابلش مستقیم وصل بود؛ همان جوری که فکر می کردم می نوشتم. معمولا یک بار می نوشتم و چون تند تند هم می نوشتم و خطم بد بود، بچه همیشه ازم شاکی بودند.

عکس های ارژنگ امیر فضلی , بیوگرافی ارژنگ امیرفضلی , mypixlove.blogsky.com، ارژنگ امیرفضلی